Een onverwachte aanval

Hij vloog al een keer over, misschien om te kijken of er iets te halen viel, en kwam voor een tweede keer terug. Plotseling, vanachter een duinenrij, greep hij zijn kans. Een hoogwatervluchtplaats (HVP in biologentaal) met vierduizend drieteenstrandlopers en duizend bonte strandlopers was zijn doel. Niet één van de vijfduizend strandloperindividuen merkte hem op. De slechtvalk zag zijn kans en greep een bonte strandloper in zijn nekvel. De andere vogels op de HVP vlogen in paniek op, maar het kwaad was al geschiet.

Een verbazingwekkend moment. Eigenlijk te mooi om waar te zijn! En toch waren we er op nog geen 50 meter afstand getuige van. De aanval van de slechtvalk was er een uit het boekje. Geheel in stijl kwam de slechtvalk vanachter een kleine verschansing, in dit geval een duinenrij, recht op de HVP af. De strandlopers op de HVP zagen de roofvogel niet aankomen. De verrassingsaanval had succes en de slechtvalk deed zijn naam eer aan.

Dat er naast mij en Bart op Griend ook nog een slechtvalk huist, is niet zo vreemd. Met gemiddeld hoogwater wordt het noordoostelijke deel van het strand door tienduizenden kanoeten en rosse grutto’s gebruikt om te overtijden. Voor een slechtvalk een rijkelijk gedekte tafel!

Slechtvalk met in zijn klauwen de zojuist gegrepen bonte strandloper. Foto gemaakt door Bart Loonstra

Wilt u meer lezen over de reactie van steltlopers op de aanwezigheid van slechtvalken? Lees de pdf versie van het proefschrift  ‘Struggle for Safety: Adaptive responses of wintering waders tot heir avain predators’ dat is geschreven door Metawad onderzoeker dr. Piet van den Hout.

Tot en met eind september verblijft Jelle Loonstra op Griend. Wekelijks schrijft hij over zijn ervaringen op het vogeleiland en over zijn onderzoek aan drieteenstrandlopers.