Rosse grutto

Rosse grutto heeft last van de buurvrouw

Vrouwelijke rosse grutto’s krijgen minder voedsel binnen als er teveel andere vrouwtjes in hetzelfde stukje wadbodem zitten te prikken. Dat ontdekte promovendus Sjoerd Duijns. De vrouwtjes hebben een langere snavel dan de mannetjes en eten daarom relatief vaker dieplevende wadpieren. Maar zitten er meer dan 50 vogels op een hectare, dan reageren de wadpieren op al die prikkende snavels en trekken zij zich terug in de bodem; te diep voor zelfs de lange snavels van de vrouwelijke rosse grutto’s. Duijns zag niet alleen dat de vogels in het veld minder voedsel opnemen bij een hoge dichtheid, hij kon zijn theorie ook experimenteel bevestigen. In een dun aquarium met wadpieren en minuscule, doorzichtige glasbolletjes zag hij dat de wadpieren zich dieper terugtrekken als hij met een ‘nepsnavel’ in de bak ging prikken. ‘Een dichtheid van 50 vogels per hectare is inderdaad niet veel’, beaamt Duijns. ‘Toch speelt dit “probleem” maar op relatief korte momenten in het getij, wanneer een stuk wadbodem net droog komt te liggen. Deze kennis is dan ook vooral interessant om te begrijpen hoe dichtheden van voedsel, zoals pieren, samenhangen met dichtheden van vogels op een bepaalde plek en een bepaald moment. En het verklaart natuurlijk waarom je rosse grutto’s niet als meeuwen ziet “trappelen” naar wormen.’

Nadere informatie: Sjoerd.Duijns@nioz.nl of Theunis.Piersma@nioz.nl

Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee Sovon vogelonderzoek Nederland Nederlands Instituut voor Ecologie Vogeltrekstation Stichting natuurinformatie Werkgroep Lepelaar Rijksuniversiteit Groningen Universiteit van Amsterdam Global Flyway Network in Australia